Ik ben in bezit van een vintage chronograaf die ik wil verkopen. Ondanks dat ik enkele vintage stukken heb, ben ik niet echt “thuis” in de vintage wereld.
Het horloge is algemeen in goede staat. Ik denk dat de kast destijds erg dun verchroomd is geweest. Waarom denk ik dat? De kast zelf is scherp, ziet er ongepolijst uit maar op de hoeken van de lugs, precies waar je met je mouw overheen gaat, is het chroom erg dun geworden.
Eerste vraag: is bovenstaande redenatie plausibel?
Als dat zo zijn heb ik een tweetal opties, verkopen “as is” of de kast opnieuw laten verchromen.
Ik weet, in principe gaat originaliteit voor veel mensen boven alles, maar ga ik hem kwijtraken in huidige staat?
Ik zal er eerlijk over zijn als ik er wat aan laat doen en begrijp dat ik er minder voor zal krijgen mischien, maar een “makkelijke verkoop” heeft ook zo zijn voordelen.
Ik kocht onlangs een doos met opknappers van een collega-horlogemaker, en kwam onderin dit bijzondere ding tegen, iets dat ik niet anders kan omschrijven als een mechanisch digitaal horloge.
Achterdeksel eraf, van binnen loopt (heel aarzelend) een Amida 710 caliber.
Maar alle functies werken nog, dus dat geeft hoop.
De “wijzerplaat” is mooi gebrusht en alleen buiten het venster beschadigd. Tekst: Union Ancre, Swiss.
De cijfers voor de uren zijn niet mooi gecentreerd:
De wijzerplaat verwijderd, en nu wordt het mechanisme zichtbaar. Mooi, die uren- en minutenschijf. Zichtbaar is de veer die in de tanden van het rad achterop de urenschijf valt; daar zal ik wat aan moeten afstellen
Het horloge in onderdelen voordat het de schoonmaakmachine ingaat. Vooral in het opwindmechanisme en in de veerton veel aangekoekt vuil en vet; dat eerst in wasbenzine voorgewassen.
Dag allemaal, ik heb inmiddels een aardige hoeveelheid Omega’s. De service tot nu toe is vis Omega of AD geweest (nieuwe horloges) of via de leverancier of een goed Omega vintage service center in UK (Simon Freese).
Inmiddels doe ik kleine dingetjes ook zelf. En ik hoop daar in te groeien.
Wat ik nu zoek voor mijn vintage uurwerken is iemand die goed is en het met name ook leuk vind ergens inde driehoek Amsterdam-Utrecht-Hilversum. Iemand waar ik ook gewoon langs kan gaan voor af en toe een klein dingetje. En dan gewoon regulier service van met name 30T2 200-serie, 500-serie uurwerken. Allemaal Omega. Iemand die weer waar hij mee bezig is en niet uit eigen initiatief zomaar dingen gaat polijsten. Iemand die vervangen onderdelen bewaart en wel originele onderdelen (waar mogelijk terugstopt). Wel een Pietje precies.
Nu kan ik natuurlijk naar een Omega AD gaan. Puttman en Ron Sonders zijn dan logische locaties voor mij maar ik heb liever iets meer “professionele amateur” (bij gebrek aan betere bewoording). Iemand waar ik ook gewoon voor een klein dingetje langs kan en bijvoorbeeld ook eens een schroefje of een veertje kan halen naast de service van alleen een uurwerk. Lage drempel. Zoiets. Snappen jullie wat ik bedoel? Wellicht zelfs iemand hier op het forum die zo bezig is.
Ik heb de “ervaringen met proberen door te pluizen maar kwam dan weer niemand tegen die ook op rij afstand van mijn huis zit (Nederhorst). Ik kwam bij toeval wel Valk Watches vandaag tegen (in Houten) maar die kon ik niet vinden in het groene Deel.
Iemand tips of recensies? Mag uiteraard ook per PB!!!
Aanwinst van de baai, een Movado Datron HS360, Zenith El Primero uurwerk, ongepolijste kast met alle lijnen nog helemaal scherp.
Loopt prima op de timegrapher, chrono werkt, snelverzet datum werkt, echter bij het wisselen om middernacht wisselt hij wel maar komt hij tussen twee data uit!
Vraag 1: Iemand een idee wat het kan zijn?
Vraag 2: Een goed adres voor een service bij een onafhankelijke horlogemaker, ik denk aan W en V maar dichterbij Utrecht zou fijn zijn.
Vandaag weer een pakje ontvangen! Leuk voor weinig dingetje. Deze keer een Seawatch, een diver style horloge met een (ik vermoed) penanker uurwerk. Ik vind hem wel vet
Ik had nog een zilveren horloge liggen in een laadje .
Wat moet ik er mee dacht ik, maar toen ik de horlogekast open maakte was ik verrast.
Naar mijn idee een prachtige.
Heeft zo’n horloge nog extra waarde?
Ben Baan
Vandaag compleet verrast door mijn vriendin. Een Omega gekregen omstreeks de jaren 60. Dit ter vieren van ons eerste jaartje samen. Ontzettend leuk om onverwachts in bezit te zijn van een (2de) Omega
Wellicht herkenbaar voor sommigen hier; je komt een leuk horloge tegen maar het ziet er best triest uit. In dit geval duidelijke schade door vocht; aangetaste wijzerplaat, roest op de kroon en de achterkant was ook niet overtuigend. De binnenkant? Geen idee want er zit hemelsbreed zo’n 1500 kilometer tussen mij en de verkoper.
Omdat de prijs een gok rechtvaardigt komt ie via een omweg mijn kant uit en na een tijdje in mijn kist te hebben gelegen heb ik André (@vouwfietser) die inmiddels al een fors aantal Leijona’s en andere Finse merken onderhanden heeft gehad ingeschakeld om ook deze klus te klaren. Mits het horloge te redden valt uiteraard…
En dat was het, de vochtschade was veelal cosmetisch en het uurwerk (een AS 1130, 17-steens handopwinder) nog in goede staat. André heeft het uurwerk geserviced waarna het weer strak loopt. Uiteraard zijn de kast en de kroon schoongemaakt. De lume was uit de wijzers gevallen en ook dat is vakkundig hersteld. Een nieuw glaasje deed de rest.
Afgezien van de aankoop is mijn enige bijdrage het zoeken naar een passende band. Heh, je doet waar je goed in bent Maar uiteindelijk is er een zeer draagbaar vintage horloge tevoorschijn gekomen met het nodige karakter. En het gebruikte font mag er ook zijn trouwens.
Ik ben van plan binnenkort een vintage dameshorloge - een zogenoemde cocktail watch - te verkopen van een bekend Zwitsers merk. Het horloge loopt echter niet meer, en ik doe graag een beroep op de kennis van de (ervarings)deskundigen hier.
Kan ik het horloge voorafgaand aan de verkoop beter laten repareren, of kan ik dit beter aan de koper overlaten (die dit misschien zelf goedkoper kan)?
Ter info: het horloge komt van de originele koper, is de afgelopen 10 jaar ongedragen, en werd voorheen netjes geserviced. Vanwege de gebruikte materialen is het horloge momenteel als sieraad al flink wat waard. De vraag is vooral of een reparatie en een servicebeurt, met een prijsverhoging tot gevolg, over het algemeen wordt gewaardeerd bij luxe dameshorloges.
Eigenlijk ben ik altijd wel op zoek naar leuke ouwe Russische horloges. De kastvormen zijn soms exotisch, op het rare af en kreativiteit in kleurige en grafisch bizarre wijzerplaten was de bolsjewieke horlogeontwerpers ook niet vreemd. De Oekraïense horlogemakers die deze dingen vaak op eBay aanbieden doen daar soms nog eens een schepje bovenop dus dan wordt het ook nog een zaak om kreativiteit van van fantasie te onderscheiden. Vaak zijn die redelijk goedkope Oekraïense restauratieprojectjes technisch wel redelijk in orde, dus waag ik af en toe eens een gokje. Voor een paar tientjes kan je je niet gauw een dikke buil vallen…
Vandaar dit klokje. Komt van e-Bay, uit Oekraïne, zoals (meestal) netjes verpakt en met een redelijke levertijd van zo’n dag of 20.
Ik kocht deze ZIM vanwege de wonderlijke lugs en de donkerblauwe, beetje maritieme stijl, wijzerplaat. De plaat lijkt mij origineel en is nog mooi gaaf. De rare lugs schijnen typisch voor ZIM te zijn, d.w.z. alleen op horloges van dit Russische merk kom ik die gekke pootjes tegen. Er kan een nieuw glaasje op, maar dat heb ik wel liggen.
Tot zoverre alles ok. Maar dan het uurwerk! Er zit een ZIM caliber 2603 in.
Zoals vaker bij Russische horloges nogal grofstoffelijk afgewerkt en verder basic van constructie.
Het klokje loopt. En hoe! Hij tikt er enthousiast op los. Iets té enthousiast want hij loopt bijna 5 kwartier in een uur! Afregelen aan de balansveer helpt niks, hij blijft racen alsof ie een dag in een week moet inhalen.
Met het blote oog zie ik er niks aan maar als ik met een loupe naar de balans kijk denk ik dat daar een probleempje zie. De balansveer ziet er wat verfomfaaid uit en lijkt ook wat verkleefd. Magnetisch? Olie in de balansveer? Ik weet het niet. Ik ben daar niet handig in en van balansen en balansveren blijf ik tegenwoordig dus af, na veel schade en schande.
Ik zou het leuk vinden als dit klokje toch weer een beetje fatsoenlijk op tijd zou kunnen lopen. Graag advies van een deskundige of misschien wat hulp bij eventueel herstel.
Het heeft even geduurd, maar toch wilde ik jullie dit hopelijk leuke en lange verhaal met veel plaatjes niet onthouden. Voor mij een eerste ervaring in het verzamelen van vintage horloges uit Japan, die laat zien dat er nog best wat valkuilen zijn waar je in kan trappen.
Voor mij is een horloge een combinatie van techniek en ontwerp, wat ook nog een, tegenwoordig beperkter) nut heeft. Het Seiko 3800 uurwerk boeide mij vanwege het feit dat het, na de Astron en de al even lastig verkrijgbare 3500 serie uurwerk, het eerste in hoger volume geproduceerd quartz uurwerk is dat de tijd per seconde weg tikt. Het summum hiervan, de VFA serie, dat staat voor Very Fine Adjusted. Dat leidde tot deze NA:
Een leuke, niet al te dure aankoop. Op de pols vond ik het meegeleverde stalen bandje niet mooi en heb hem daarom meestal op leer gedragen. Een orginele band metalen band moest er komen, die mooi de kastvorm volgt en er een geheel van maakt.
Maar vind er maar eens eentje los. Not a chance! Een suggestie op dit forum door een mede vintage quartz fanaat was om het dan op de Yahoo auctions site in Japan eens te proberen. Via een account op Buyee,jp kan je daar als niet Jappanner meebieden. Op een druilerige zondagmorgen in februari de PC eens aangeslingert, account gemaakt en van start. Al snel loop je tegen wat probleempjes aan. Ten eerste zijn er nauwelijks losse banden te krijgen. OK, dan kijken we bij ‘junk’ watches of er banden in mooie staat aan zitten. Nee dus, RVS kan ook roesten… En goedkoop al helemaal niet. Toch zaten er wat hoopgevende kandidaten tussen. Maar… veel banden bleken flink ingekort en misten dus nogal wat schakels.
Toen viel alles wel af voor een tijdje. Echter toen kwam deze voorbij:
Tsja, en toen heb ik toch iets te lang me in de veling vastgebeten, tot ik het winnende bod had. Dus veel teveel uitgegeven voor alleen een bandje, maar wel eentje met een witte wijzerplaat erbij, naast de blauwe, ach dat is ook wel leuk. Naast de kosten van het horloge aan de verkoper, begint nu het feest van fee’s, shipping en taxes. Allereerst is daar Buyee zelf, die voor 24 euro het horloge van de aanbieder naar Buyee’s depot stuurt en vandaar naar Nederland. De communicatie hierover en afhandeling is prima, en ook best snel, 10 dagen na betaling kon het pakketje op een PostNL punt worden afgehaald, nadat de BTW en een importheffing waren afgedragen.
Eerst de positieve kant: het horloge liep en alle functies werkten naar behoren. Mooi! Maar ook wel wat meer wabi sabi zoals @Fate_Amenable_To_Change vaak zegt dan ik gehoopt had. Met name de roest aan de end-links was me niet opgevallen in de foto’s.
Inmiddels had @Aad57 toegestemd het uurwerk te servicen en Aad zou de kast, het glaasje en de band opsturen naar @Dik, die zijn magie op deze delen zou laten werken. Dit trof Aad aan de binenkant aan:
(Ik hoop dat je geen problemen ermee hebt dat ik je foto’s hier laat zien Aad)
Gelukkig bleek het binnenwerk in goede staat, en ook de wijzerplaat had slechts een beetje patina tussen 11 en 4 uur, niks schokkends. Het glaasje was er slechter aan toe. Leuk detail is ook het patent van Seiko dat op de binnenkant van de kast is afgedrukt. Hier de hele tekst. Hierin wordt de electronische schakeling beschreven die nodig is om met het quartz kristal de secondewijzer aan te kunnen sturen.
Verder met de Seiko, want die zat nog lang niet terug in elkaar. We zaten inmiddels vol in de Covid-crisis, dus alles ging per post en het polijsten nam door de drukte bij Dik aardig wat tijd in beslag. Maar uiteindelijk kon Aad verder met het assembleren na de service, en heeft het perfectionisme van ons beiden de laatste horde veroorzaakt: toch op zoek naar een nieuw origineel glaasje, dat in Italie werd gevonden en erin gezet is. Een verse batterij maakt dit alles af, en dan zien we dit:
De butsen in de kast naast de kroon zijn netjes weg, de bezel glimt als nieuw, de band is prachtig opgeknapt en het nieuwe glas geeft weer een onverstoorde blik op de wijzerplaat.
Ik ben inmiddels een hele ervaring en een mooi horloge, dat ook nog eens prima loopt, rijker. Bij deze bedank ik allereerst @Aad57 voor zijn goede werk en communicatie over het proces en het helpen meedenken met de probleempjes die er waren onderweg. En uiteraard ook Dik voor zijn top werk weer. En de lezer natuurlijk, of die mijn verhaal nou tot hier heeft kunnen uitzitten of niet. Op naar de volgende!
Graag wil ik jullie vandaag iets heel gaafs laten zien (voor de liefhebber dan:crazy_face:)
Recent heb ik deze seiko 4004 quartz uit 1976 op de kop getikt via Ebay. Het horloge trok me aan vanwege het aparte Decagoon glaasje. Ik kan de juiste of officiële benaming niet vinden, dus ik hou maar even de wiskundige benaming van deze vorm aan, de decagoon (een vorm met 10 hoeken en 10 zijden).
Het horloge zag er uit alsof het een ruig leven achter de rug had en had een soort van asbak-lucht om zich heen. Dit laatste is echt niet overdreven. Bij vastpakken rook je echt direct een heftige tabak/asbak geur. Ik had dit eerder nog nooit bij een horloge meegemaakt.
Ik had al eerder een keer een post gelezen over mede forummers die met een soort multi-nagelvijl plexiglas glaasjes hebben opgeknapt. Dus ik heb dat ook maar eens geprobeerd. Ik heb in 5 stapjes deze vijl gebruikt.
Het resultaat mag er zeker wel wezen. Verder heel voorzichtig het kastje lichtjes wat gepolijst, maar niet te veel, want het horloge miste al het meerendeel van de gold plating. Daarnaast mag het van mij best wel zichtbaar zijn dat dit horloge al ruim 44 jaar een ruig leven heeft.
Hieronder nog wat foto’s van het eindresultaat en van het proces van het glaasje poetsen. Gelukkig is de vieze tabakslucht na de grondige poetsbeurt inmiddels weg.
Vakantieaankoop en bij deze ook een van mijn eerste posts op dit forum!
Heel erg blij met deze unpolished 3647 Heuer Carrera! De rode tachymeter is een heel leuk accent op de zilveren wijzerplaat. Binnenwerk heeft ook een column wheel wat het nog wat extra speciaal maakt! Gekocht bij Assis&Sons in Portugal, heel vriendelijk ontvangen en de man in kwestie heeft het zelfs naar mijn hotel komen brengen wat een paar honderd kilometer verder lag. Dikke aanrader als je ooit in Portugal bent!
Suggesties voor (stalen) bandjes zijn altijd welkom
Vandaag weer een nieuwe aankoop gedaan! Dit keer een vintage Certina in sublieme staat! De orginele band en buckle er ook nog bij, plasticje op de deksel en het horloge zelf nog in fantastische staat!
Ik ben Mark en eigenlijk nog niet zo lang geïnteresseerd in Vintage horloges. Dit kwam voornamelijk door een vintage Olympic horloge die op Catawiki een tijdje geleden aangeboden werd. Helaas niet kunnen bemachtigen. Dit horloge nergens anders meer kunnen vinden, maar nog wel in geïnteresseerd (zie foto onder, horloge met blauwe plaat)
Nu zie ik ook een aangenaam ander Olympic horloge op diverse sites staan, maar die heeft een ander lettertype (zie foto onder, het onderste horloge)
Mijn vraag is dan ook of deze horloges van dezelfde Nederlandse leverancier komen, alleen dan uit een andere tijdsperiode?
In Nieuw Zeeland bestaat namelijk ook een horloge fabrikant/leverancier genaamd Olympic…
(delen van dit verhaal zijn niet allemaal door mij zelf bedacht maar samengesteld en vertaald uit informatie van het alwetende World Wide Web, voorgeschoteld en gepresenteerd door, hoe kan het ook anders: Google).
Sommigen hier op HF zijn misschien wel eens dit horloge tegengekomen of hebben er mogelijk zelfs een in bezit. Ik zelf overigens niet. De 6BB Chrono. UK Royal Air force 1980 re-issue. Een herintroductie met een Quartz uurwerk, op de markt gebracht door een microbrand dat de naam gebruikt van een oude origineel Engelse horlogefabrikant en –importeur die reeds vanaf 1875 Zwitserse horloges in UK importeerde. Zie hier hun website:
En een review hier:
Vanaf 1950 produceerde Newmark ook zelf horloges en in de periode tussen ca. 1950 en 1960 werden er in de Newmark fabriek in Croydon meer dan 6 miljoen horloges vervaardigd. Vanaf 1960 keerde het bedrijf terug naar slechts het importeren van horloges en bracht een grote diversiteit aan modellen op de markt, van dressers tot duikers. In 1980 kreeg Newmark, evenals eerder de merken Hamilton, CWC en Precista, de opdracht van de Royal Air Force een horloge te leveren met militaire specificaties. De militaire horloges van deze 4 fabrikanten zijn bij kenners en verzamelaars ook wel bekend onder de naam ‘The Fabulous Four’, enigszins te vergelijken met de beroemde serie militaire horloges uit WWII: ‘The Dirty Dozen’.
Newmark leverde tot 1980 slechts 500 van deze 6BB Cronograph militairy issued horloges af.
Het was, voor zover ik kan nagaan tevens het laatste horloge dat door de oorspronkelijke Newmark fabriek is geproduceerd.
In 2018 werd een nieuwe firma opgericht met de oude handelsnaam Newmark. Zij brachten een re-issue van dit legendarische horloge op de markt, echter deze keer voorzien van een Quartz uurwerk. Geheel volgens de traditie van de horloges uit de jaren '50 in een bruin kartonnen verpakking.
Ik kwam er toe om dit artikeltje te schrijven omdat ik onlangs, via eBay, een lotje van 20 dameshorloges uit Engeland verwierf. Voor een prikkie. 20 waarschijnlijk defecte oude dames horloges, ‘for spares & repair’ die niemand wil hebben . Ik bood er op, niet omdat het moest maar omdat het kon en ik wilde wat te prutsen hebben. Ik zal nooit een echte horlogemaker worden, daarvoor mis ik op mijn leeftijd de juiste hand-oog coördinatie. Maar een beetje kijken hoe 't werkt is altijd goed voor de horloge kennis. Deze aankoop bood veel leerzaam spul voor een klein bedragje van een paar tientjes.
Het lotje horloges uit Engeland (foto van de verkoper).
Het pakketje bevatte een aantal British made Timex klokjes waar dus per definitie niets mee te beginnen valt. Die met klinknageltjes in elkaar gezette blikken uurwerkjes doen ‘t, of ze doen ‘t (meestal) niet. Verder een paar piepkleine goed lopende Engels/Russische Sekonda’s met mooie Chaika uurwerkjes, zelfs een paar Zwitsers waaronder een werkende Alfex, een defecte Oris, een beschadigde Edox, een paar Japanners (Seiko) en nog wat defect obscuur spul. En tenslotte een klein, uiterlijk nog heel mooi, maar helaas ook niet lopend Newmark Crescent horloge, in naar wat later bleek zijn (haar) oorspronkelijke Spartaans kartonnen verpakking en met het originele garantiebewijs en reparatiestrookje.
Het verhaal over al die andere horloges zal ik jullie besparen. Ik beperk me tot de mededeling dat, tot mijn plezier en verbazing, een stuk of 7 van de klokjes nog heel behoorlijk bleken te werken. Maar daarover zal ik dan een andere keer wel weer een artikeltje plaatsen.
Het mooie kleine Newmark klokje deed het, zoals gezegd, helaas niet. Waarom ging toch mijn aandacht uit naar dit horloge? Welnu, ik bezat al een oud Newmark heren horloge. Deze:
Het wordt aangedreven door een met “B” en “Newmark” gesigneerd penanker uurwerkje dat er uitziet als een Baumgartner 34.
Hier een Baumgartner34 van de RANFFT site.
Het is gemaakt in waarschijnlijk begin van de jaren ’50. Het loopt na bijna 80 jaar nog redelijk goed met behulp van een héél klein beetje olie op de asjes van het ongesteende uurwerk. Zoiets doen is natuurlijk vloeken in de kerk, maar omdat echt servicen er niet inzit, is dit voor mij een afdoende methode om te zien of er überhaupt nog leven in zo’n klokje zit. Als het met een druppie olie daarna 24 uur redelijk op tijd blijft lopen is dat voor mij genoeg. Het ding is voor de heb en ik ga ’t niet dragen.
Het nieuw verworven Newmark dameshorloge bleek na enig zoekwerk op Google de typenaam ‘Crescent’ te dragen. Er bestaan nogal wat ontwerp varianten van. Deze kwam met, voor wie er van houdt, een nog gaaf rolled gold smal rekbandje.
Het schijnt zo te zijn dat al de Newmark dameshorloges die in de periode van 1950 tot 1960 vervaardigd zijn allemaal voorzien zijn van het zelfde uurwerkje. De wat grotere herenmodellen worden aangedreven door (waarschijnlijk) geïmporteerde Zwitserse Baumgartner achtige motortjes.
Het werkje uit de Crescent zag er nog erg mooi en schoon uit, dus ik hoop nog eens iemand te vinden die in staat en bereid is het weer tot leven te wekken. Tot mijn plezier kon ik redelijk snel de gegevens van dit kaliber terug vinden op deze site:
Bij deze dame wilde de truc met een mespuntje olie helaas werken. Ze draaide 4 of vijf slagen heen en weer met haar balansje, maar daar bleef het bij. De balans is dus wel nog in orde, denk ik. Waarschijnlijk is ze gewoon ernstig vervuild. De kastjes van deze klokjes zijn doorgaans van de constructie ‘schoenpoets doosje’, dus vuil en vocht hebben vrijwel onbeperkt toegang.
Boeiend is dat dit uurwerkje een zgn. ‘in house’ ontwikkeld’ kaliber is. Lastig is dat deze Newmark uurwerken heel slecht zijn gedocumenteerd. Bij de site van Ranfft is niets te vinden maar gelukkig staat op 17jewels.info/movements/n/newmark/newmark-10-1-2 het penanker uurwerkje van een uiterlijk iets anders, maar technisch identieke Newmark Crescent uitgebreid beschreven.
Christopher Lorentz, die deze site runt, geeft daarbij ook nog wat aardige historische informatie:
Ik citeer (vertaald): “Hoewel Groot Brittannië ooit beroemd was om haar hoogstaande horloge industrie (…) was daar na de Tweede Wereldoorlog niet veel meer van over. Een van de weinige manufacturen die eigen uurwerken in de jaren ’50 was Newmark uit Croydon.
Het 10,5 ligne (23,686 mm) in de Newmark Crescent heeft geen kaliber nummer en was waarschijnlijk het enige type dat destijds in Croydon werd gemaakt. "
Verdere historische informatie over de geschiedenis van Newmark is nauwelijks te vinden.
Een aardige referentie is een draadje uit 2011 op de site van Watchuseek.
Een achterkleinkind van de oorspronkelijke eigenaar van Newmark vraagt hier om meer informatie. Verderop in dat draadje staan ook nog een aantal aardige illustraties (die helaas schandalig verminkt zijn door Photobucket, die een aantal jaren zo nodig commercieel moesten worden, waardoor een schat aan in goed vertrouwen op Photobucket geplaatste beeld informatie verloren is gegaan, maar dit terzijde).
In dat zelfde draadje wordt ook nog verwezen naar deze bijdrage:
Ik haal daar even wat gegevens uit:
Newmark werd in 1875 in Engeland opgericht als importeur van Zwitserse horloges. In 1947 werd, met behulp van de Engelse overheid, een horloge industrie opgezet in Croydon. Machinerie voor de productie van eenvoudige uurwerken volgens het Roskopf systeem werd uit Zwitserland ingevoerd en in 1950 begon men met de productie. Alle onderdelen die niet in Croydon werden gemaakt werden ingekocht van andere Engelse producenten, of geïmporteerd uit Zwitserland. De productie van horloges duurde tot 1960 waarna men zich weer ging beperken tot het importeren en onderhouden van horloges uit Zwitserland.
Het artikeltje (uit 2010!) geeft vervolgens nog wat meer info over de gebruikte uurwerken en zo kom ik er achter wat er voor motortje in mijn Newmark herenhorloge zit. Het zou volgend de auteur een kopie of een licentie moeten zijn van het Zwitserse penanker Ebosa 131 kaliber. Het kaliber wat ik op Ranfft terug vond lijkt daar als twee druppels water op, dus kennelijk heeft Ranfft die referentie nooit gevonden. Maar identieke uurwerken met verschillende merknamen komen veel vaker voor dus dat verbaast mij niet zo. Ebosa komt wèl voor in de Ranfft database, maar niet het nummer 131, dus het verband tussen beide merken blijft onduidelijk. Wat wèl duidelijk wordt is dat deze uurwerkjes van het Roskopf type ook grote overeenkomsten vertonen met andere (ebauche) fabricaten zoals Lapanouse, Brac en Bettlach.
Volgens de schrijver van de bijdrage, ene Chasscom, moderator op Watchuseek, is met name het BFG866 kaliber van Baumgartner het basis model voor dit type uurwerk. Ik ben het daar niet zo mee eens. Het BFG866 is volgens Ranfft van 1970 (!), het door mij gevonden Baumgartner 34 uurwerk lijkt véél meer op het in het Newmark horloge gebruikte kaliber. Gek genoeg is, alweer volgens de wijze Doctor dit een ontwerp uit 1975. Dat kan niet zo zijn want de Newmark horloges zijn allen slechts tussen 1950 en 1960 geproduceerd, met gebruik van Zwitserse ontwerpen van penanker aangedreven kalibers. Als je goed kijkt naar de opbouw en de constructie van beide kalibers zou het heel goed zo kunnen zijn dat het ene uurwerk een doorontwikkeling is van het andere. Welke er eerder op de markt kwam wordt, met name door de onnauwkeurigheid in de documentatie van Ranfft niet duidelijk.
Uit de foto’s in het Watchuseek artikel blijkt ook nog dat behalve onder het merk Newmark er ook horloges op de markt werden gebracht met het merk ‘Guildhall’, waarschijnlijk afkomstig uit de zelfde keuken.
Tenslotte nog wat vrij vertaalwerk van de bijdrage van Chascomm in het artikel op Watchuseek van 18 apr. 2010, met hier en daar wat detail aanvullingen van mij zelf.:
De Roskopf gebaseerde ‘866’ en ‘34’ kalibers waen de zwanenzang voor dit type goedkope Zwitserse uurwerken, maar in hun soort de beste in termen van eenvoud, degelijkheid en duurzaamheid. Naar mijn persoonlijke mening wordt dit, voor wat betreft penanker uurwerken slechts overtroffen door het in de voormalige DDR ontwikkelde UMF24 uurwerk.
In Zwitserland onderwijl, smolt de (horloge) industrie samen tot voornamelijk twee grote kartels.
De handel in goedkope horloges en uurwerken veroorzaakte daarbij een enorme prijsstijging bij de grote gevestigde merken. Dat was een van de redenen dat de zgn. Quartz Revolutie de Zwitserse horloge industrie op zijn kop zette toen de digitale horloges uit het verre oosten verkocht gingen worden voor prijzen onder de US$ 10,-- in de jaren ’70.
In Engeland echter was de situatie wat onduidelijker. Bij Newmark was er geen beleid om naar een hoger markt segment te bewegen. Ondanks dat ze slechts gedurende een 10 tal jaren zelf horloges produceerden, was dat een zeer winstgevende periode, zelfs bij de kleine winstmarges die de verkoop van dit soort horloges nu eenmaal met zich meebrengen. In 1955 introduceerde men een technische upgrade naar een 5 steens uurwerk om te kunnen concurreren met andere (Engelse) budget merken zoals Smith en Ingersoll. Maar het was allemaal niet voor de lange termijn. Engeland had een zeer lange tijd nodig om van de Tweede Wereldoorlog te herstellen en de vraag naar zeer goedkope, standaard degelijke huishoudelijke artikelen was groot. Dus ook voor eenvoudige ‘poor mans’ horloges. Maar toen men eind jaren ’60 overging naar de productie van luxe uitgevoerde ontwerpen was het spel praktisch beëindigd voor Newmark.
Ik sluit af met nog één fotootje van het elegante dameshorlogetje, waarvan mijn dochter inmiddels al heeft geroepen dat, als het ooit weer gemaakt is, ze het graag wil gaan dragen.
Maar uiteindelijk is er een zeer draagbaar vintage horloge tevoorschijn gekomen met het nodige karakter. En het gebruikte font mag er ook zijn trouwens.
)
